Inżynieria powierzchni jest sub-dyscyplina inżynierii materiałowej i nauki o materiałach, która zajmuje się własnościami powierzchni ciał stałych. Czerpie ona wiedzę z takich dziedzin jak fizyka, mechanika kwantowa, chemia, fizykochemia powierzchni, inżynieria mechaniczna, tribologia i elektryka.
Inżynieria powierzchni bada zmiany właściwości powierzchni i granic międzyfazowych w celu zmniejszenia ich degradacji w czasie. Spektrum tematów, które reprezentują zróżnicowany charakter dziedzinie inżynierii powierzchni obejmuje technologie:
– galwanotechnika,
– badania mikroskopowe,
– nanotechnologia,
– badania własności materiałów ,
– badania mechanizmów zużycia powierzchni,
– wzbogacanie powierzchni,
– tworzenie nowych warstw wierzchnich i powłok.
Techniki inżynierii powierzchni stosowane są w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym, energetycznym, elektronicznym, biomedycznym, włókienniczym, naftowym, petrochemicznym, chemicznym, budowlanym oraz wojskowym. Wykorzystuje się je również do opracowania szerokiego zakresu właściwości funkcjonalnych podłoża, w tym fizycznych, chemicznych, elektrycznych, elektronicznych, magnetycznych, mechanicznych, odporności na zużycie i korozję. Prawie wszystkie rodzaje materiałów, w tym metale, materiały ceramiczne, cermetale, polimery i kompozyty mogą być pokryte z materiałów podobnych lub niepodobnych. Jest także możliwe wytworzenie powłok o zupełnie nowych, unikalnych składach chemicznych.
W ostatnich latach nastąpiła drastyczna zmiana paradygmatu w inżynierii powierzchni. Zaczęto odchodzić od galwanotechniki na rzecz technik próżniowego tworzenia powłok, dyfuzji, natryskiwania i napawania przy użyciu zaawansowanych źródeł ciepła takich jak plazma, laser, jony, elektrony, łuk elektryczny, tarcie i indukcja elektromagnetyczna.
Inżynieria powierzchni zaczyna również odchodzić od typowego wzbogacania własności powierzchni na rzecz tworzenia nowych materiałów. Stało się to za przyczyną zauważenia, że techniki wcześniej wykorzystywane do nakładania powłok idealnie nadają się do produkcji bardzo wymagających materiałów. Niektóre z nich do dziś mogą być wytwarzane tylko metodami dostępnymi w inżynierii powierzchni. Jednymi z najlepiej znanych rodzajów takich materiałów są nanomateriały, grafen, nanorurki węglowe, niektóre półprzewodniki oraz nadprzewodniki.
Inżynieria powierzchni jako jedna z nielicznych oferuje równoprawne dwie ścieżki kariery. Można znaleźć zatrudnienie w przemyśle jako projektant, technolog i wytwórca warstw wierzchnich, powłok (dekoracyjnych, technicznych) oraz niektórych przyszłościowych materiałów. Drugą drogą jest praca w zakresie badacza i naukowca. Inżynieria powierzchni dostarcza wiele technik spektralnych, chemicznych, mikroskopowych badań materiałów; umożliwia w pełnym zakresie poznawanie ich własności.